Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Οποιος επιθυμεί να δει ερμηνεία επιπέδου Αμλετ να βγει από θέμα τώρα.
Ο Σταλόνε δεν είπε ποτέ ότι είναι ο ηθοποιός που μπορεί να παίξει τα πάντα. Όμως είναι ένας ακούραστος εργάτης του σινεμά, που δουλεύει ασταμάτητα, προσαρμόζεται και κυρίως υπηρετεί το κόνσεπτ που του δίνουν με αξιοπρέπεια.
Στη ταινία D-tox βλέπουμε έναν διαφορετικό Σταλόνε, πιο ευάλωτο, κανονικό θνητό, με φοβίες και τρωτά σημεία.
Ένας αστυνομικός που βρίσκεται σε μια κλινική αποκατάστασης για ψυχικά τραύματα εν ώρα εργασίας επειδή είδε το αγαπημένο του πρόσωπο να δολοφονείται άγρια πρέπει να δράσει για να μην γίνει η κλινική ένα απέραντο νεκροταφείο.
Μια χιονοθύελλα κρατάει τον τόπο του εγκλήματος απομονωμένο και ο ήρωας μας επιστρέφει δυναμικά από το λήθαργο που είχε μπει λόγω τραυμάτων για να βρεί τον μανιακό δολόφονο που απειλεί τους ασθενείς.
Η ταινία έχει συνεχόμενη δράση, το σενάριο έχει δομή, πατάει πάνω στους χαρακτήρες της και το χιονισμένο τοπίο δίνει αυτή την έξτρα δόση αδρεναλίνης.
Σίγουρα δεν είναι η καλύτερη ταινία του Σταλόνε, είναι όμως η πιο ρεαλιστική του
