Η σημερινή εικόνα των ελληνικών δρόμων με φανάρια, γραμμές, μποτιλιάρισμα και χιλιάδες αυτοκίνητα δεν έχει καμία σχέση με όσα συνέβαιναν κατά το παρελθόν στη χώρα μας.
Μέχρι και το 1930, δεν ξέραμε τι θα πει φωτεινός σηματοδότης. Το πρώτο φανάρι τοποθετήθηκε στησυμβολή των οδών Σταδίου και Πεσματζόγλου, το καλοκαίρι του 1936.
Κανείς δεν ήξερε τη χρησιμότητά τους και μαλιστα κατά τη τοποθέτησή τους μαζεύτηκε πλήθος κόσμου για να δεί το "καινούργιο τεχνολογικό θαύμα" που είχε φτάσει στη χώρα.
Πριν τη τοποθέτηση του πρώτου φαναριού στους δρόμους της Αθήνας η κατάσταση ήταν τραγική. Με μόλις 29 χιλιάδες αυτοκινούμενα να κυκλοφορούν είχαμε 950 ατυχήματα.
Ο τότε διευθυντής Τροχαίας Αλέξανδρος Θεοφανίδης απογοητευμένος από την κατάσταση στους δρόμους, ταξίδεψε στην Ευρώπη για να βρει λύσεις.
Τότε ήταν που εισηγήθηκε την τοποθέτηση φαναριών για να διευκολυνθεί η κίνηση και να μπούνε κανόνες.
Το πρώτο φανάρι αγοράστηκε από την Γερμανία για 70.000 δρχ. και λειτουργούσε από τις 8 το πρωί μέχρι και τις 10 το βράδυ.
Το πράσινο διαρκούσε 20 δευτερόλεπτα, το κίτρινο 5 δευτερόλεπτα και το κόκκινο 10 δευτερόλεπτα. Λίγο αργότερα τοποθετήθηκε και το δεύτερο φανάρι στη συμβολή των οδών Σταδίου και Αιόλου, για να ακολουθήσουν ύστερα περισσότερα.
