1923 – Η μεγαλύτερη απεργία της Ελλάδας που καταστέλλεται βίαια από την αστυνομία και τον στρατό
Η γενική πανεργατική απεργία που έγινε στις 22 Αυγούστου του 1923, με αιτήματα, την βελτίωση των συνθηκών εργασίας, την αύξηση του ημερομισθίου, την μείωση του ωραρίου κ.α., είναι ίσως η μεγαλύτερη απεργία στην ιστορία της Ελλάδας.
Στην μεγάλη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στις 23 Αυγούστου, δυο μέρες μετά την ανακοίνωση της απεργίας, στο πασαλιμάνι, η αστυνομία και ο στρατός καταστέλλουν βίαια το πλήθος, ανοίγοντας πυρ. Ο απολογισμός ήταν 11 νεκροί, 100 τραυματίες και περίπου 500 συλληφθέντες.
Η ΓΣΕΕ, μπροστά στον φόβο επανάληψης του συμβάντος, δυο μέρες αργότερα ανακοίνωσε την λήξη της απεργίας.
1942 - Ξεκινά η πολιορκία του Στάλινγκραντ από τους Γερμανούς, η φονικότερη μάχη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με περίπου 1.500.000 νεκρούς
Η φονικότερη πολιορκία και οι μεγαλύτερες σε χρονική διάρκεια μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ξεκίνησαν στις 23 Αυγούστου του 1942 στο Στάλινγραντ. Ο Στάλιν και ο Χίτλερ είχαν υπογράψει συνθήκη ειρήνης, την οποία και έσπασε ο Γερμανός δικτάτορας, εισβάλλοντας στην Σοβιετική Ένωση. Η γερμανική μηχανή έφτασε μέχρι το Στάλινγκραντ (σημερινό Βόλγκογκραντ), παρόλη την αποτυχία για την κατάληψη της Μόσχας το 1941. Η «πόλη του Στάλιν», όπως την έλεγαν οι Σοβιετικοί θεωρήθηκε στρατηγικής σημασίας επειδή ήταν μεγάλο βιομηχανικό κέντρο. Φυσικά ήταν και συμβολική η προσπάθεια κατάληψής του, αφού είχε το όνομα του ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης.
Η πολιορκία του Στάλινγκραντ κράτησε περίπου 6 μήνες, με τους νεκρούς να φτάνουν το 1.500.000. Στις αρχές Νοεμβρίου, το 90% της πόλης ήταν ισοπεδωμένο, γεμάτο ερείπια και η κατάσταση των αμυνόμενων Σοβιετικών, δεν ήταν και η καλύτερη. Αλλά η έλευση του ρωσικού χειμώνα μαζί με την οργανωμένη αντεπίθεση των Σοβιετικών, στρίμωξε τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί όμως σύμφωνα με τις εντολές του Χίτλερ συνέχισαν να πολεμούν. Παραδόθηκαν στις 2 Φεβρουαρίου του 1943, ύστερα από έναν αιματηρό αγώνα που αντικατοπτρίζει όλη τη φρίκη του πολέμου.
Οι Γερμανοί ηττήθηκαν περίτρανα, στρατιωτικά και ηθικά, κάτι που σήμανε και την αρχή του τέλους για το Γ’ Ράιχ και για την επεκτατική πολιτική του Χίτλερ.
1982 - Η ελληνική κυβέρνηση ψηφιζεί στην βουλή, την αναγώριση της Εθνικής Αντίστασης
Το 1949 εκδόθηκε ο πρώτος νόμος για την αναγνώριση της εθνικής αντίστασης ο οποίος συμπληρώθηκε με τον νόμο του 1952, οι οποίοι καταργήθηκαν αργότερα, αλλά επανήλθαν σε ισχύ και συμπληρώθηκαν με τον Νόμο 1285 του 1982.
Οι νόμοι του 1949-1952, οι οποίοι εκδόθηκαν κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου, είχαν σαν κύριο χαρακτηριστικό ότι περιελάμβαναν τις οργανώσεις που έδρασαν μεταξύ 1941-44, αλλά απέκλειαν όσους παράκουσαν τη διαταγή για διάλυση των οργανώσεών τους από τη νόμιμη ελληνική κυβέρνηση και όσους «αποδεδειγμένως αντεθνικώς δράσαντες».
Η αναγνώριση των αντιστασιακών γινόταν με αποφάσεις επιτροπών στις οποίες λάμβαναν μέρος ανώτεροι στρατιωτικοί. Με τους νόμους αυτούς λοιπόν αποκλειόταν όσοι πήραν μέρος στον Εμφύλιο πόλεμο εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης.
Με το νόμο του 1982, αφαιρέθηκαν οι παράγραφοι για αποκλεισμό οργανώσεων και αναγνωρίστηκαν ρητά οργανώσεις που δεν διαλύθηκαν και συνέχισαν ένοπλο αγώνα κατά τον Εμφύλιο πόλεμο, ενώ καθιερώθηκε ως ετήσιος Πανελλαδικός εορτασμός της Εθνικής Αντίστασης η Επέτειος της Μάχης του Γοργοποτάμου.
Ακόμη, στις περισσότερες ελληνικές πόλεις οδοί και πλατείες φέρουν τιμητικά το όνομα της Εθνικής Αντίστασης όπως επίσης πολλά μνημεία έχουν ανεγερθεί στη μνήμη των αντιστασιακών αγωνιστών.
