Πόσοι τρόποι υπάρχουν να συγκρουστεί ένας πλανήτης με το μητρικό του άστρο; Όπως φαίνεται, περισσότεροι από ένας.
Όταν οι αστρονόμοι κατέγραψαν το 2023 μια ξαφνική λάμψη σε ένα πλανητικό σύστημα σε απόσταση 12.000 ετών από τη Γη, πίστεψαν ότι είχαν μπροστά τους την πρώτη περίπτωση άστρου που καταβροχθίζει ένα από τα παιδιά του.
Το άστρο, ανέφεραν τότε οι ερευνητές, πρέπει να είχε φτάσει στο τέλος της ζωής του, οπότε άρχισε να φουσκώνει και να μετατρέπεται σε «ερυθρό γίγαντα». Καθώς διογκωνόταν, κατάπιε έναν πλανήτη που είχε την ατυχία να περιφέρεται σε μικρή απόσταση.
Αυτός εξάλλου ήταν ο μόνος τρόπος με τον οποίο οι αστρονόμοι πίστευαν ότι ένας πλανήτης μπορούσε ξαφνικά να εξαφανιστεί.
Όμως όχι, το σενάριο αυτό καταρρίπτεται από νέα μελέτη. Παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb οδηγούν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για αυτοκτονία, αναφέρει διεθνής ομάδα ερευνητών στο The Astrophysical Journal.
Οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι το άστρο έχει σχετικά χαμηλή φωτεινότητα, κάτι που σημαίνει ότι είναι ακόμα νέο και δεν έχει μετατραπεί σε ερυθρό γίγαντα. Δεν μπορεί επομένως να φούσκωσε και να κατάπιε το παιδί του.
Οι ερευνητές πιστεύουν τώρα ότι ο γιγάντιος πλανήτης αρχικά απείχε από το άστρο του όσο περίπου όσο ο Ερμής από τον Ήλιο.
Λόγω της μικρής απόστασης, η βαρυτική έλξη του άστρου προκαλούσε παλιρροϊκές παραμορφώσεις στο εσωτερικό του πλανήτη, με αποτέλεσμα να μειώνεται η τροχιακή του ενέργεια.
Στην πορεία εκατομμυρίων ετών, ο πλανήτης πλησίαζε όλο και περισσότερο το άστρο σε μια σπειροειδή πορεία μέχρι που τελικά χάθηκε μέσα του.
Το James Webb παρατήρησε έναν καυτό δακτύλιο αερίου και σκόνης, ο οποίος σύμφωνα με τους ερευνητές σχηματίστηκε από υλικό που εκτοξεύτηκε στο Διάστημα από το άστρο καθώς ο πλανήτης έπεφτε πάνω του.
«Το πειστήριο είναι αυτό το υλικό που εκτινάχθηκε από το μητρικό άστρο» δήλωσε στο Reuters ο Ράιαν Λάου του αμερικανικού εργαστηρίου NOIRLab, επικεφαλής της μελέτης.
Το σενάριο της αυτοκτονίας είναι το πιο πιθανό, λέει η ερευνητική ομάδα, αναγνωρίζει όμως ότι η εξήγηση αυτή θα πρέπει να επιβεβαιωθεί με παρατηρήσεις σε μεγαλύτερο μέρος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.
Στην περίπτωση του Ηλιακού Συστήματος, μια τέτοια αυτοκτονία δεν δείχνει πιθανή, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν μεγάλοι πλανήτες σε τόσο μικρή απόσταση από τον Ήλιο.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα ζήσουν όλοι.
Σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, ο Ήλιος θα αρχίσει να εξαντλεί τα πυρηνικά του καύσιμα και θα διογκωθεί σε ερυθρό γίγαντα, οπότε θα καταπιεί τον Ερμή και την Αφροδίτη και πιθανώς και τη Γη.
