Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να φανταστώ, όταν επιστρέψουμε στη περίφημη "κανονικότητα", πως θα υπάρχουν κάποιοι που θα συνεχίσουν να βλέπουν ταινίες για αρκετό καιρό. Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός μας, μας έκανε "Κουτσογιαννόπουλους", και οι ταινίες που είδαμε φέτος, όπως δέιχνουν και τα στοιχεία του Netflix, έσπασαν κάθε ρεκόρ.
Μία από τις ταινίες που ξεχώρισαν από τη δημοφιλή πλατφόρμα ήταν το ατμοσφαιρικό θρίλερ "His House". Το σενάριο, αν το διάβασες μόνο δεν σε προκαλεί να την παρακολουθήσεις. Ένα ζευγάρι Σουδανών, γλυτώνουν από τον εμφύλιο στη χώρα τους, και βρίσκονται στην Αγγλία, όπου το κράτος τους δίνει χαρτιά και ένα σπίτι για να μείνουν.
Ο σκηνοθέτης από τις πρώτες σκηνές δεν μας αφήνει να πέσουμε σε λήθαργο, αφού προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στη πραγματικότητα και τις παραισθήσεις. Η ιστορία ξετυλίγεται γρήγορα, μην αφήνοντας κανένα στοιχείο κρυφό, αλλά με ένα μαγικό τρόπο παρατείνει την αγωνία μας με μικρές δόσεις τρόμου.
Η ταινία είναι αλληγορία, καθώς αυτά που προκαλούν τον τρόμο στην οικογένεια δεν είναι τίποτα άλλο από τους προσωπικούς εφιάλτες που κουβαλάει ο καθένας μας. Προσωπική συμβουλή, μην ανατρέξετε σε διάφορα blogs για να βρείτε την εξήγηση του τέλους. Το τρομερό σε αυτή τη ταινία είναι ότι δημιουργεί στο κάθε θεατή τη δικιά του λύτρωση όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους.
